Maciej i Marcin Miś opracowali nową metodę leczenia tętniaków mózgu. Bracia: neurochirurg dr Maciej Miś oraz radiolog d. Splenektomia - przebieg i zalecenia po zabiegu. Splenektomia to operacja całkowitego lub częściowe. Cholecystostomia - wskazania, metody wykonania zabiegu, powikłania. Cholecystostomia to procedura drenażu Alkohol, tytoń, nadciśnienie tętnicze mogą przyczyniać się do pękania tętniaków, co z kolei może wywołać niebezpieczny dla życia krwotok podpajęczynówkowy. Zachęcam zatem skonsultować się z lekarzem prowadzącym, który zna Panią najlepiej i na pewno udzieli Pani właściwej odpowiedzi opartej o ryzyko wystąpienia dalszym Leczenie po embolizacji tętniaka tętnicy kręgowej – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz. Embolizacja tętniaka a praca fizyczna – odpowiada Lek. Zbigniew Żurawski. Praca fizyczna po embolizacji tętniaka – odpowiada Dr n. med. Wojciech Kawiorski. Embolizacja tętniaka mózgu u 27-letniej osoby – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. zacji tętniaka wewnątrzczaszkowego mózgu. Przy opracowaniu planu opieki wykorzystano terminologię referencyjną ICNP®. Słowa kluczowe: tętniak wewnątrzczaszkowy, opieka pielęgniarska, Międzynarodowa Klasy Ðikacja Praktyki Pielęgniarskiej ICNP®. SUMMARY Intracranial aneurysms are the locally dilated cerebral arterie s located Wskazania do badania angiografii mózgu. Wśród wskazań do przeprowadzenia angiografii mózgowej najważniejsze są: podejrzenie obecności tętniaka, malformacji tętniczo – żylnej oraz zamknięcie ich światła, ustalenie źródła krwawienia do mózgu (lokalizacja pękniętego naczynia, działania mające na celu zablokowaniu wypływu Embolizacja tętniaka i wynik MR mózgu. Witam! Pół roku temu miałam embilizację tętniaka mózgu z zastosowaniem 6 spiral .Dziś odebrałam wynik kontrolnego MR mózgu, która zalecono mi zrobić w momencie wypisu ze szpitala. W opisie napisano,że struktury mózgu są bez zmian ale jest zapalne pogrubienie śluzówki lewej zatoki . Strona główna Filmy medyczne Neurochirurgia Tętniak mózgu Oceń: Zaloguj się, aby ocenić ten materiał: Ładowanie odtwarzacza... Odtwarzacz wymaga wtyczki Flash Player dodano: 13 lat temu wyświetleń: 23187 Opis materiału Na filmie zaprezentowano tętniaka mózgu. tagi: tętniak Mózg tętniak mózgu Inne filmy tego użytkownika Podobne pokaż więcej Jesteś lekarzem, studentem, profesjonalistą? Zobacz pełną profesjonalną wersję. Otrzymaj bezpłatny dostęp do ponad 25,000+ materiałów szkoleniowych. Dlaczego warto dołączyć do społeczności MEDtube? dostajesz nieograniczony i bezpłatny dostęp do największej biblioteki profesjonalnych filmów, obrazów medycznych w Internecie, dokształcasz się w efektywny i atrakcyjny sposób, zdobywasz punkty edukacyjne, dołączasz do 300,000+ kolegów lekarzy i profesjonalistów z całego świata, bierzesz udział w dyskusjach na tematy medyczne łatwo publikujesz swoje filmy, obrazy i dokumenty, dzielisz się doświadczeniem i zdobywasz uznanie, jesteś informowany o nowatorskich zabiegach, technikach i innowacjach w medycynie. Ograniczenie Dostęp do tego materiału jest ograniczony tylko dla lekarzy. Proszę skorzystać z otwartych sekcji portalu. Oświadczenie Dostęp do treści wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego nie spełniasz wymienionych warunków kliknij przycisk Anuluj. Oswiadczam, że jestem lekarzem, farmaceutą, lub osobą prowadzącą zaopatrzenie w produkty lecznicze Strona korzysta z plików cookies. Więcej na temat plików cookies znajdziesz w polityce prywatności. #1 AndrzejCz Widz Użytkownik 1 postów Skąd:Warszawa Napisano 05 marzec 2020 - 04:01 Cześć, Mam wielką prośbę. Miałem pękniętego tętniaka mózgu przy czaszki. Olbrzymi ból głowy, byłem blady, nie miałem siły... zadzwoniłem na pogotowie... karetka, szpital, dość długie czekanie, tomografia komputerowa, operacja 7 godzin (klips). Musiałem podpisać się i miałem 15% życia. Po operacji mając 3 dni w szpitalu zacząłem spać, mniej mówić, rozumieć itd. Okazało się z afazją po operacji mózgu. Rehabilitacja i mogę cokolwiek pisać, troszkę pamiętać, myśleć "jak to się mówi". Mam wielką prośbę. Po operacji tętniaka do tej pory nie mam rekonstrukcji czaszki. Przez jaki czas... np miesiąc dostaję padaczkę nieokreśloną. Mam leki, bywam u doktora neurologa. Padaczka wygląda tak... że trzymam ręce... trzymam zęby, leciutkie drganie i minuta, 2 minuty nie pamiętam co się stało ale... wiem co to było. Troszkę potu, nerwów i odpoczynek. Czy jest możliwość nie mając rekonstrukcji czaszki? Czy to może być ten problem? Naprawdę mam już dosyć. :-( Mam 41 lata. Z operacją miałem 36 lat. Będę wdzięczny za odpowiedź. Pozdrawiam, Andrzej. 0 Do góry #2 Przemek2020 Przemek2020 Widz Użytkownik 1 postów Napisano 06 kwiecień 2020 - 09:30 Cześć Andrzeju padaczka ma bardzo wiele różnych przyczyn, choć jej główne wytłumaczenie to zaburzenie elektrycznej pracy mózgu. Nie wiem czy dobrze zrozumiałem Twoje pytanie, ale rekonstrukcja kości czaszki może nie mieć żadnego związku z padaczką. Myślę, że w Twoim przypadku kluczowe są badania EEG, próba określenia czynników, które sprzyjają napadom oraz dobrze dobrana farmakoterapia. O padaczcę piszę na moim portalu dotyczącym rehabilitacji, możesz zajrzeć. Pozdrawiam Przemek 0 Do góry Co to jest tętniak mózgu i jakie są jego przyczyny? Fot. Tętniak mózgu, określany w literaturze medycznej jako tętniak wewnątrzczaszkowy lub tętniak naczyń mózgowych, jest chorobą tętnic mózgu. Tętniak powstaje wówczas, gdy jedna z warstw budujących tętnicę ulegnie w jednym miejscu osłabieniu. Płynąca pod ciśnieniem krew wypycha na zewnątrz osłabiony fragment tętnicy, tworząc uwypuklenie, które z czasem powiększa się i może pęknąć. Nie wyjaśniono jeszcze dlaczego tętniaki powstają tylko u niektórych osób, a u innych nie występują. Wśród przyczyn tętniaka mózgu wymienia się przede wszystkim wrodzone nieprawidłowości budowy ściany tętnic i miażdżycę. Niekiedy tętniaki mózgu powstają w następstwie zmian zapalnych w ścianie tętnicy. Dzieje się tak zwykle w związku z zaczopowaniem światła naczynia przez zakażoną skrzeplinę. Takim tętniakom nadano nazwę septycznych (ang. mycotic aneurysm). Jedna z teorii mówi, że przyczyną powstania tętniaka mózgu jest wrodzona nieprawidłowość budowy tętnic mózgowych, polegająca na tym, że w rozwidleniu tętnicy mniej jest włókien mięśniowych i sprężystych. Takie miejsce jest słabsze i pod wpływem wysokiego ciśnienia krwi ulega stopniowemu uwypukleniu. Potwierdzeniem tej teorii jest fakt, że w rodzinach, w których wcześniej występowały krwawienia podpajęczynówkowe, częściej pojawiają się tętniaki mózgu. Obok deficytu w budowie błony środkowej i sprężystej błony wewnętrznej naczynia, wymienia się również inne przyczyny powstawania tętniaków: nieprawidłowości rozwojowe w okolicy koła tętniczego mózgu, nadciśnienie tętnicze, stany zapalne w ścianach naczyń, czynniki dziedziczne. Tętniaki powstają przez dłuższy czas, stąd najczęściej wykrywa się je w czwartej, piątej i szóstej dekadzie życia, a tylko sporadycznie występują u noworodków. Tętniak mózgu najczęściej powstaje w miejscu rozwidlenia tętnic na gałęzie dalsze lub w miejscu odejścia poszczególnych tętnic. W 85% przypadków tętniaki lokalizują się w dorzeczu przedniej części koła tętniczego mózgu (Willisa). Najwięcej tworzy się na tak zwanej tętnicy łączącej przedniej (35%), a w dalszej kolejności na tętnicy środkowej mózgu (20%), na podziale tętnicy szyjnej (8–12%), na dalszym odcinku tętnicy przedniej mózgu (3–5%), tętnicy naczyniówkowej przedniej (3%), tętnicy ocznej (2%). Tętniak tworzy się jako uwypuklenie ściany tętnicy, które kształtem przypomina worek i stąd też najczęściej występujące tętniaki są określane mianem workowatych. Uwypuklenie to powiększa się stopniowo i doprowadza do ścieńczenia i osłabienia ściany tętnicy. Ryc. 1. Tętniak mózguTętniak mózgu może pęknąć. Najczęstszą przyczyną pęknięcia tętniaka jest podwyższone ciśnienie tętnicze. Sytuacje powodujące wzrost ciśnienia tętniczego – na przykład wysiłek fizyczny – są częstą przyczyną pęknięcia tętniaka mózgu i krwotoku podpajęczynówkowego. Innym częstym powodem jest uraz głowy. Ciśnienie tętnicze powoduje pęknięcie osłabionej tętnicy, powodując krwotok wewnątrzczaszkowy. Określa się go mianem krwotoku podpajęczynówkowego, ponieważ najczęściej krew wypływa z pękniętej tętnicy do przestrzeni pomiędzy mózgiem i błoną pokrywającą mózg – nazywaną oponą pajęczą. Rzadziej krew może także wypływać wprost do struktur mózgu, tworząc krwiak śródmózgowy, lub do komór mózgu. Istnieją dwa rodzaje tętniaków mózgu: workowate (ang. saccular, berry aneurysms) – stanowiące ok. 80% wszystkich tętniaków, wrzecionowate (ang. fusiform aneurysms) – występujące znacznie rzadziej. Tętniaki workowate stanowią do 80% wszystkich tętniaków mózgu. W części przypadków są to zmiany mnogie. Dodatkowo, w porównaniu z tętniakami wrzecionowatymi, pękają znacznie częściej. Ryzyko pęknięcia jest istotnie większe w przypadku tętniaków mózgu o większych rozmiarach (ponad 10 mm), a szczególnie tętniaków olbrzymich (ponad 20 mm). Tętniaki workowate zbudowane są z szyi i worka, zbliżonego kształtem do kuli. Szerokość szyi tętniaka jest istotna przy planowaniu rodzaju zabiegu, gdyż szeroka szyja może być przyczyną wypadnięcia sprężynek używanych do zamknięcia jego światła (embolizacji), co może spowodować zamknięcie naczynia i wskutek tego udar niedokrwienny mózgu. Ściana tętniaka workowatego jest zwykle cienka, niemniej, wraz z wiekiem pacjentów pojawiają się i narastają w ścianie tętniaków zmiany miażdżycowe. W świetle tętniaka powstają skrzepliny, położone przy ścianie albo zamykające jego światło. Skrzepliny przekształcają się z czasem, w procesie organizacji, we włóknistą tkankę łączną, a tętniak wygląda wówczas jak guzowaty twór. Tętniaki wrzecionowate zlokalizowane są przede wszystkim na tętnicy podstawnej i środkowej mózgu, w przeciwieństwie do tętniaków workowatych, które typowo umiejscawiają się w miejscu podziału tętnic. Przyczyną ich powstawania są przeważnie zmiany miażdżycowe. Spotyka się je zatem głównie u osób w zaawansowanym wieku, choć mogą się pojawić także i u ludzi młodych po przebytych zapaleniach naczyń tętniczych, bądź w chorobach tkanki łącznej (np. w zespole Marfana). W takich przypadkach ściana tętniaka nie zawiera zwykle wewnętrznej błony sprężystej, a błona środkowa ulega zanikowi i zwłóknieniu. Tętniaki wrzecionowate rzadko są źródłem krwotoków podpajęczynówkowych. Z kolei częściej w ich świetle dochodzi do powstawania skrzeplin. Zakrzepica tętniaków wrzecionowatych tętnicy podstawnej może prowadzić do udaru niedokrwiennego w pniu mózgu i/lub w móżdżku. Duże tętniaki tej tętnicy mogą z kolei uciskać pień mózgu i być przyczyną wystąpienia objawów (tzw. zespołów pniowych). Jak często występuje tętniak mózgu? Częstość występowania tętniaków mózgu nie jest dokładnie znana. Według różnych opracowań szacuje się, że występują u 0,2–7,9% populacji. Większość z nich, bo 88% ujawnia się krwawieniem podpajęczynówkowym, 8% daje objawy guza mózgu, a 4% wykrywa się przypadkowo. W miarę jak zwiększa się dostępność nieinwazyjnych metod obrazowania mózgu (głównie tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny) i jego naczyń, coraz częściej znajdowane są niepęknięte tętniaki u pacjentów, u których te badania wykonuje się z innych przyczyn. Tętniaki najczęściej pozostają bezobjawowe do momentu pęknięcia, wówczas dochodzi do tak zwanego krwawienia podpajęczynówkowego (subarachnoid hemorrhage – SAH). Jak się objawia tętniak mózgu? Do momentu pęknięcia ściany i wylania się krwi do otaczających tkanek tętniak mózgu często nie daje żadnych objawów. Niekiedy duży tętniak mózgu może uciskać sąsiednie struktury i dawać objawy podobne do guza mózgu (np. bóle głowy, różne deficyty neurologiczne w zależności od lokalizacji struktur, na które uciska). Ryzyko pęknięcia tętniaka mózgu zależy głównie od jego właściwości, ale także od czynników ryzyka związanych z pacjentem. Kobiety i pacjenci w starszym wieku są w większym stopniu zagrożeni pęknięciem tętniaka mózgu. Istotna jest także predyspozycja rodzinna. Krewni pierwszego stopnia pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym obarczeni są kilkukrotnie większym ryzykiem wystąpienia tej samej choroby. U krewnych drugiego stopnia ryzyko to jest już porównywalne ze średnim ryzykiem występującym w populacji. Z modyfikowalnych czynników ryzyka, tylko palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze i nadużywanie alkoholu wiąże się z istotnym statystycznie wzrostem ryzyka krwawienia podpajęczynówkowego. Niektórzy autorzy sugerują, że stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych także wiąże się z częstszym występowaniem krwawienia podpajęczynówkowego. Występowanie takich cech tętniaka jak lokalizacja w tzw. tylnym kręgu (tętnice kręgowe, podstawna, tętnice tylne mózgu), duża średnica (>10 mm), czy wcześniejsze krwawienie, także wiążą się z większym ryzykiem jego pęknięcia. Na historię naturalną niepękniętego tętniaka i decyzję odnośnie do postępowania terapeutycznego mają wpływ: czynniki związane z pacjentem: wiek pacjenta, wcześniejsze wystąpienie krwawienia podpajęczynówkowego, współistniejące problemy zdrowotne, jak np. choroby przewlekłe, lub zespoły specyficznie związane ze zwiększonym ryzykiem tętniaka (torbielowatość nerek, zespół Marfana, zespół Ehlersa i Danlosa, nerwiakowłókniakowatość), stosowanie używek (alkohol, narkotyki [kokaina]), charakterystyka tętniaka: wielkość, lokalizacja, morfologia, czynniki jatrogenne: doświadczenie osób biorących udział w diagnostyce i zespołu operującego. Część tętniaków daje nieswoiste objawy, takie jak ból głowy, poszerzenie jednej źrenicy, podwójne widzenie, opadanie powieki. Najczęściej chorzy dowiadują się jednak o obecności tętniaka w momencie jego pęknięcia, czyli krwawienia podpajęczynówkowego. Na początku pojawia się nagły i bardzo silny ból głowy, często określany przez osoby doświadczające go jako najsilniejszy w życiu. Mogą się także dołączyć inne objawy, takie jak uczucie sztywności karku, światłowstręt, nudności i wymioty. U części chorych dochodzi do utraty przytomności, niedowładów czy afazji (zaburzeń mowy), a w stanach bardzo ciężkich – do śpiączki czy nawet śmierci. Często do pęknięcia tętniaka mózgu dochodzi w trakcie dużych wysiłków fizycznych, sytuacji stresowych czy aktywności seksualnej. Co robić w razie wystąpienia objawów pęknięcia tętniaka mózgu? Większość tętniaków mózgu jest bezobjawowa i jeśli nie zostaną przypadkowo znalezione w trakcie diagnostyki obrazowej mózgowia (np. angiografii tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego) nie są wykrywane. Zdarza się, że pierwsze krwawienie z tętniaka nie jest duże, a objawy po krótkim czasie ustępują. Typowo towarzyszy temu silny ból głowy, światłowstręt, uczucie sztywności karku. Należy wówczas jak najszybciej wezwać pogotowie ratunkowe, które zabierze chorego do szpitala, ponieważ może nastąpić kolejne krwawienie, często poważniejsze od pierwszego i zwiększające ryzyko śmierci. Należy pamiętać, iż w przypadku wstąpienia objawów krwawienia podpajęczynówkowego należy unikać wysiłku fizycznego. Oczekując na transport do szpitala pacjent powinien leżeć! Pęknięcie tętniaka jest sytuacją zagrażającą życiu i może prowadzić do poważnych powikłań. Śmiertelność w ciągu 30 dni od krwawienia podpajęczynówkowego waha się według różnych autorów pomiędzy 32% a 67%. W miarę postępu w medycynie i poprawy jakości opieki nad chorymi (jakości i dostępności badań obrazowych i metod zaopatrywania tętniaków), długość przeżycia chorych z pękniętym tętniakiem wydłuża się, a liczba powikłań się zmniejsza. Oba te parametry zależą głównie od wielkości krwawienia i ewentualnego wczesnego krwawienia ponownego. Ciągle jednak 1/3 pacjentów, którzy przeżyją krwawienie podpajęczynówkowe nie jest samodzielna. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie tętniaka mózgu? Diagnostyka tętniaków mózgu niepowodujących objawów klinicznych polega na wykonaniu angiografii tomografii komputerowej (potocznie angio-TK) lub angiografii rezonansu magnetycznego (angio-MR). Wprawdzie nadal „złotym standardem” pozostaje badanie angiograficzne z podaniem kontrastu przez cewnik wprowadzony do naczynia, ale jest to badanie inwazyjne i nie powinno się go wykonywać w przypadku braku ewidentnych wskazań. Miejscowe komplikacje wynikające z wprowadzenia cewnika do naczynia oceniane są na ~5%, całkowita częstość występowania powikłań neurologicznych ~1%, a trwałe deficyty neurologiczne ~0,5%. U niektórych pacjentów, zwłaszcza w sytuacji, gdy wyniki badania angio-TK lub angio-MR nie pozwalają jednoznacznie odpowiedzieć, czy u pacjenta występuje tętniak, wykonuje się tradycyjną angiografię subtrakcyjną naczyń mózgowych, która jest najdokładniejszą metodą badania. W przypadku angio-TK, obrazy TK zbierane są w tętniczej fazie przepływu, po podaniu kontrastu. Metoda ta umożliwia uwidocznienie tętniaków o wielkości 2–3 mm z czułością szacowaną na 77–97% i swoistością 87–100%. Za pomocą angio-TK można prowadzić okresowe badania kontrolne u pacjentów po zabiegach embolizacji wewnątrznaczyniowej, po zabiegach z częściowym wyłączeniem tętniaka z krążenia za pomocą klipsów naczyniowych, a także u pacjentów leczonych zachowawczo. Angiografia rezonansu magnetycznego jest metodą, za pomocą której można otrzymać projekcje niemożliwe do otrzymania w trakcie klasycznej angiografii. W porównaniu z angio-TK badanie to trwa dłużej – od 30 do 60 minut. Z tego względu trudniej jest je przeprowadzić u chorych w ciężkim stanie. Czułość tej metody szacowana jest na 63–79% i jest ona szczególnie przydatna do obrazowania tętniaków od >3 mm do 5 mm średnicy. Swoistość tej metody jest ocenia się na 100%. Obrazowanie przy użyciu angiografii rezonansu magnetycznego może być przydatne w ocenie niewielkich zmian w wielkości tętniaka i badaniach kontrolnych u pacjentów po zabiegach inwazyjnych (klipsowanie i embolizacja wewnątrznaczyniowa) pod warunkiem zastosowania w trakcie tych zabiegów odpowiednich materiałów. Po wykonaniu tych badań lekarz specjalista diagnostyki obrazowej i radiologii ustala rozpoznanie. Następnym krokiem jest konsultacja z neurochirurgiem lub neuroradiologiem zabiegowym (interwencyjnym), którzy podejmują decyzję o leczeniu zabiegowym, bądź o okresowych badaniach kontrolnych mających na celu ocenę ewentualnego powiększania się tętniaka. W przypadku pęknięcia tętniaka dochodzi do wylania się krwi do przestrzeni otaczającej mózg, czyli krwawienia podpajęczynówkowego Rozpoznaje się je na podstawie typowego wywiadu – najsilniejszego w życiu bólu głowy – i badań obrazowych (zwykle angio-TK w poszukiwaniu tętniaka i TK mózgu w celu uwidocznienia krwi w przestrzeni podpajęczej). Czasem jednak w TK głowy krwotok podpajęczynówkowy nie jest widoczny. Wówczas wykonuje się punkcję lędźwiową i ocenia się płyn mózgowo-rdzeniowy, w którym jednoznacznie można stwierdzić cechy krwotoku. Jakie są metody leczenia tętniaka mózgu? Istnieją dwie metody leczenia tętniaków naczyń mózgowych: operacyjne założenie klipsa na szyję tętniaka (operacja z otwarciem czaszki) lub niewymagający otwarcia czaszki zabieg neuroradiologiczny – tak zwaną embolizację, czyli wypełnienie tętniaka sprężynkami (ang: coil) przez cewnik, który wprowadza się przez tętnicę udową w pachwinie. O sposobie leczenia decyduje zespół lekarski wspólnie z chorym; w skład zespołu wchodzą neurochirurg i radiolog interwencyjny (zabiegowy). Wybierając jedną z dwóch wyżej opisanych metod postępowania, zespół lekarski bierze pod uwagę wiele czynników, takich jak położenie tętniaka, jego wielkość, kształt, szerokość szyi i przyległych naczyń oraz określa ryzyko zabiegowe. Niezmiernie istotna w przebiegu choroby, rokowaniu, a także decyzji o planowanym leczeniu, jest wielkość tętniaka. Ryzyko pęknięcia tętniaka o średnicy do 10 mm szacuje się na 0–4% rocznie i jest odpowiednio większe w przypadku tętniaków o większych rozmiarach. Ponadto, należy pamiętać, że wymiar ich nie jest stały – tętniaki mogą się powiększać, stąd w przypadku podjęcia decyzji o nieleczeniu tętniaka zalecane jest okresowe wykonywanie badań obrazowych, aby ocenić jego wielkość. Ryzyko pęknięcia tętniaków o wymiarze 10 mm i więcej wynosi 1% rocznie, a w przypadku tętniaków mniejszych jest niższe. Ostatnie doniesienia sugerują jednak, że tętniaki o średnicy do 10 mm pękają częściej niż pierwotnie przypuszczano. Doprowadziło to do zmiany podejścia do leczenia niepękniętych tętniaków wewnątrzczaszkowych – obecnie zaleca się ich leczenie gdy średnica przekracza 7 mm. W przypadku leczenia chirurgicznego tętniaków, ryzyko powikłań okołooperacyjnych i pooperacyjnych wzrasta wraz z wielkością tętniaka i jest najmniejsze w przypadku tych do 5 mm (2,3%), dla tętniaków w granicach 6–15 mm ryzyko to wynosi 6,8%, natomiast największe jest w przypadku tętniaków 16–25 mm (14%). Zaleceń co do leczenia niepękniętych tętniaków wewnątrzczaszkowych jest wiele. Niektóre dane wskazują, iż leczenie powinno się wdrażać w przypadku tętniaków niepękniętych o wymiarze ponad 10 mm, a także w przypadku tętniaków o wymiarze 7–9 mm u chorych młodych i w średnim wieku. Mniejsze powinny być poddawane okresowej kontroli angiograficznej. Leczenie neurochirurgiczne (które przeprowadza neurochirurg) polega na wyłączeniu tętniaka z układu krążenia za pomocą klipsa naczyniowego, który umieszcza się na szyi tętniaka, przez co zamknięty zostaje dopływ krwi do tętniaka. Neurochirurg nacina skórę na głowie – w znieczuleniu ogólnym – następnie przecina kości czaszki wykonując kraniotomię, wypreparowuje tętniaka i zakłada metalowy klips. Operacja może trwać kilka godzin, a długość hospitalizacji zależy od stanu chorego. Leczenie wewnątrznaczyniowe (przeprowadza je neuroradiolog interwencyjny) polega na wyłączeniu tętniaka z układu krążenia za pomocą wypełnienia tętniaka specjalnymi sprężynkami (ang. coil – rodzaj specjalnej spirali platynowej). Do tętniaka mózgu dociera się za pomocą bardzo cienkich rurek nazywanych mikrocewnikami, które wprowadza się przez niewielkie nacięcie w pachwinie i następnie, wsuwające je poprzez naczynia krwionośne, doprowadza się je w pobliże tętniaka wewnątrz czaszki. Cały czas miejsce cewnika określane jest za pomocą specjalnego aparatu rentgenowskiego. Jest to metoda oparta na zaawansowanej technice, stworzona do małoinwazyjnego zamykania wad naczyniowych mózgu, w tym także tętniaków. Niekiedy w czasie zamykania (embolizacji) tętniaków niezbędne jest użycie specjalnych stentów (rodzaj drobno plecionej rurki z porami), które zapobiegają wydostaniu się sprężynek ze światła tętniaka. Przez porty w stencie wprowadza się następnie sprężynki do tętniaka. W szczególnych przypadkach używa się systemów zmieniających przepływ krwi (ang. flow diverter) w celu wyłączenia tętniaka z krążenia. W tych przypadkach konieczne jest przygotowanie chorego do zabiegu poprzez stosowanie odpowiednich leków. Czas trwania zabiegu może być krótki (kilkadziesiąt minut), ale może on także zająć do kilku godzin. Długość hospitalizacji zależy od powodzenia zabiegu i stanu klinicznego chorego, ale zwykle jest ona krótsza niż po klasycznym zabiegu neurochirurgicznym. Ogromne znaczenie w przebiegu choroby, rokowaniu, a także w podejmowaniu decyzji o planowanym leczeniu, ma wielkość tętniaka, jego lokalizacja, obecność innych tętniaków mózgu. Czy jest możliwe całkowite wyleczenie tętniaka mózgu? Chirurgiczne zaklipsowanie lub wewnątrznaczyniowa embolizacja pozwalają na trwałe wyłączenie tętniaka z krążenia, co można określić jako wyleczenie. Należy pamiętać, iż niekiedy w trakcie embolizacji tętniak nie jest całkowicie wypełniany sprężynkami. W takiej sytuacji pacjent będzie wymagał kolejnej embolizacji, aby tętniak został całkowicie wyłączony z krążenia. W trakcie zabiegu lekarz wykonujący embolizację wie czy tętniak został całkowicie wypełniony sprężynkami (coilami) i jeżeli nie zostanie całkowicie wypełniony, poinformuje o tym pacjenta i ustali termin kolejnego etapu zabiegu. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia tętniaka mózgu? W przypadku leczenia operacyjnego (klipsowanie) lub zabiegu wewnątrznaczyniowego (embolizacja) wyłączenia tętniaka z krążenia nie jest konieczne wdrażanie żadnego dalszego leczenia, ani wykonywanie okresowych badań obrazowych. Jeżeli jednak podjęta zostanie decyzja o obserwacji, okresowo wykonuje się badania obrazowe (np. angio-TK) aby upewnić się, że średnica tętniaka się nie powiększa. Decyzję o kolejnym badaniu obrazowym podejmuje się w każdym przypadku indywidualnie, początkowo zwykle wykonuje się je co 6–12 miesięcy. Pacjent pozostaje wówczas pod opieką poradni, zwykle neurochirurgicznej. Co robić, aby uniknąć zachorowania na tętniaka mózgu? Nie są obecnie znane metody profilaktyki powstawania tętniaka mózgu. Operacja tętniaka mózgu jest uważana za procedurę ratującą życie, która ma na celu zapobieganie lub minimalizowanie potencjalnych konsekwencji krwawienia z tętniaka mózgu. Operację można wykonać, aby naprawić nieuszkodzony tętniak mózgu, aby nie krwawił. Można to również zrobić, aby usunąć krew i zapobiec krwawieniu po pęknięciu tętniaka Operacja tętniaka mózgu to wysoce wyspecjalizowana procedura neurochirurgiczna, która wymaga rozległego i starannego planowania, nawet jeśli jest wykonywana w trybie nagłym. Getty Images / Tonpor Kasa Diagnoza związana z operacją tętniaka mózgu Tętniak mózgu (zwany również tętniakiem mózgu) to defekt tętnicy mózgowej. Wada tworzy wybrzuszenie w ścianie tętnicy. Zwykle wybrzuszenie jest dość cienkie i słabe. Krew może wyciekać z tętnicy przez małe rozdarcie w tętniaku. Lub tętniak może pęknąć, szybko przepuszczając krew do mózgu. Każde krwawienie z tętnicy w mózgu jest niebezpieczne, ale szczególnie niebezpieczne jest szybkie krwawienie z pękniętego tętniaka. Nieuszkodzony tętniak mózgu może naciskać na pobliskie obszary mózgu. Tętniaki mózgu mają tendencję do tworzenia się w tętnicach kręgu Willisa, struktury naczyniowej mózgu. Objawy niepękniętego tętniaka mózgu odpowiadają lokalizacji pobliskich obszarów, które są skompresowane lub pozbawione dopływu krwi. Tętniaki mózgu w kręgu Willisa ogólnie upośledzają funkcję nerwów czaszkowych na pniu mózgu. Typowe objawy niepękniętych tętniaków mózgu obejmują:KątKąt Zawroty głowy Podwójne widzenie Bóle głowy Napady padaczkowe Osłabienie twarzy, ręki lub nogi po jednej stronie ciała Objawy te mogą pojawiać się i znikać sporadycznie lub mogą być trwałe. Ogólnie rzecz biorąc, wraz z rosnącym tętniakiem mózgu lub tętniakiem mózgu, który oszukuje niewielkie ilości krwi, objawy mają tendencję do stopniowego nasilania się z czasem. I często objawy stają się nagle zauważalne, gdy tętniak osiągnie pewien punkt, w którym uciska lub podrażnia sąsiednie struktury. Pęknięty tętniak mózgu może powodować nagłe, intensywne efekty. Możesz mieć pęknięty tętniak mózgu, jeśli zdiagnozowano już tętniaka mózgu, lub możesz rozwinąć pęknięty tętniak, nawet jeśli nigdy nie wiedziałeś, że masz wadę. Skutki pękniętego tętniaka mózgu są nagłe i gwałtownie się pogarszają. Objawy pękniętego tętniaka mózgu mogą obejmować:KątKąt Intensywny, pulsujący ból głowy Trudności z koncentracją Zaburzenia mowy Zmiany behawioralne Dezorientacja Letarg Utrata przytomności Ruchy mimowolne Napady padaczkowe Niemożność poruszania twarzą, ramieniem i/lub nogą po jednej lub obu stronach ciała Pęknięty tętniak mózgu może spowodować poważne krwawienie w mózgu, głęboki obrzęk (obrzęk) i może doprowadzić do śmierci, zanim dana osoba będzie mogła dotrzeć do pomocy medycznej. Kryteria Decyzja o poddaniu się operacji leczenia tętniaka mózgu wiąże się z bardzo złożonym procesem, w którym bierze się pod uwagę wiele czynników. Dzieje się tak, ponieważ pęknięty tętniak mózgu może być śmiertelny, ale operacja jest również ryzykowna. Prawdopodobieństwo pęknięcia jest ważone z ryzykiem operacji. A możliwe wyniki różnią się dla każdej osoby. Ty i Twój lekarz omówicie swoją sytuację, gdy podejmiecie decyzję, czy kontynuować operację oraz jaki rodzaj zabiegu będzie dla Was najkorzystniejszy i najbezpieczniejszy. Według American Heart Association, osoby z tętniakami mózgu o średnicy mniejszej niż 7 milimetrów (mm) i które nie miały historii krwawienia z tętniaka, mają ryzyko pęknięcia tętniaka mniejsze niż 2,5% rocznie. A ludzie, których tętniaki rosną, mają 18,5% ryzyka pęknięcia tętniaka rocznie. W przypadku osób, które mają tętniaki większe niż 12 mm, zgłaszany odsetek złych wyników leczenia operacyjnego waha się od 13,5% do 27,6%, a ryzyko zgonu po leczeniu operacyjnym waha się od 0,7% do 3,5%. Czynniki, które Twój lekarz omówi z Tobą, obejmują: Twój ogólny stan zdrowia i zdolność do powrotu do zdrowia po operacji Rozmiar twojego tętniaka Lokalizacja twojego tętniaka Czy Twój tętniak zmienił kształt lub rozmiar Prawdopodobieństwo krwawienia tętniaka Czy Twój tętniak krwawi Czynniki takie jak palenie tytoniu, wysokie ciśnienie krwi, miażdżyca (stwardnienie tętnic) i młody wiek zwiększają ryzyko pęknięcia Jeśli masz krwawiący tętniak mózgu, prawdopodobieństwo wyzdrowienia po operacji jest głównym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji o poddaniu się operacji oraz ustalaniu optymalnego terminu operacji. Testy i laboratoria Jeśli wystąpią objawy i/lub wyniki badania fizykalnego, które wzbudzą podejrzenie, że możesz mieć pęknięty lub niepęknięty tętniak mózgu, musiałbyś poddać się badaniom diagnostycznym w celu zidentyfikowania możliwego tętniaka mózgu. Badanie lekarskie Biorąc pod uwagę, że objawy pękniętego tętniaka mózgu są tak niepokojące, twoje badanie fizykalne byłoby szybkie, a testy diagnostyczne w trybie nagłym. Oznaki pękniętego tętniaka mózgu obejmują: Bardzo wysokie lub niskie ciśnienie krwi Sztywna szyja Niewydolność oddechowa Napady padaczkowe Niezdolność do komunikacji Brak reakcji Jeśli masz objawy nieuszkodzonego tętniaka mózgu, wyniki badania fizykalnego mogą być subtelne. Twój lekarz może wykryć dowolną z następujących zmian z nieuszkodzonym tętniakiem mózgu: Nierówne ruchy oczu Oczopląs (szarpane ruchy oczu) Ptosis (opadająca powieka) Papilledema (obrzęk wewnątrz oka) Osłabienie lub zmiany odruchów po jednej stronie twarzy lub ciała Dalsze testy diagnostyczne są w dużej mierze określane na podstawie objawów i badania fizykalnego. Angiografia Tętniak mózgu można wykryć za pomocą angiogramu, który jest badaniem obrazowym wykonywanym w celu wizualizacji naczyń krwionośnych w mózgu. Angiogram tomografii komputerowej (CTA), angiogram rezonansu magnetycznego (MRA) są powszechnie stosowanymi testami do identyfikacji tętniaków mózgu. Cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA) jest interwencyjnym testem diagnostycznym, w którym do tętnicy wprowadzany jest cewnik w celu uwidocznienia naczynia krwionośnego będącego przedmiotem zainteresowania. DSA jest uważany za złoty standard w diagnostyce tętniaków mózgu, ale jest inwazyjny i wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań Testy diagnostyczne na tętniaki krwawiące Krwawiący tętniak mózgu może przeciekać krew do mózgu. Ogólnie rzecz biorąc, ostrą krew wykrywa się za pomocą tomografii komputerowej (CT). Badanie rezonansu magnetycznego mózgu (MRI) może być wykorzystane do wizualizacji krwi w mózgu po kilku godzinach, ale może nie wykryć krwi natychmiast. Nakłucie lędźwiowe to inwazyjny test, podczas którego pobierana jest próbka płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) z okolic kręgosłupa do analizy laboratoryjnej. Płyn może zawierać krew, jeśli masz pęknięty tętniak mózgu, ale ten test zwykle nie jest potrzebny do potwierdzenia diagnozy pękniętego tętniaka mózgu, jeśli krew zostanie wykryta podczas tomografii komputerowej mózgu. Operacja tętniaka mózgu wymaga znacznego planowania. Ze względu na jego potencjalny wpływ na świadomość, jeśli masz pęknięty tętniak mózgu, możesz nie być w stanie uczestniczyć w podejmowaniu decyzji chirurgicznych. Jednak prawdopodobnie będziesz mieć wiele pytań, jeśli zastanawiasz się, czy powinieneś poddać się profilaktycznej operacji w celu naprawy nieuszkodzonego tętniaka mózgu. A jeśli Ty i Twój lekarz zdecydujecie, że operacja jest właściwą decyzją dla Was, wówczas przedyskutujecie również, czy przycinanie chirurgiczne lub zwijanie wewnątrznaczyniowe jest odpowiednią procedurą dla Was. Wciąż trudno w to uwierzyć. Paweł Królikowski, uwielbiany przez wielu aktor i juror programu Twoja Twarz Brzmi Znajomo, odszedł 27 lutego tego roku. Teraz, kilka tygodni po jego śmierci, stacja TVN wyemitowała dokument Neurochirurg, w którym pokazano, jak wyglądało leczenie aktora. Paweł Królikowski operacja. Dokument TVN Niepokojące doniesienia o złym stanie zdrowia Pawła Królikowskiego pojawiły się jeszcze w 2015 roku. Do szpitala trafił dzięki namowom żony, Małgorzaty Ostrowskiej-Królikowskiej. Okazało się, że doszło do pęknięcia tętniaka w mózgu, aktor przeszedł poważną operację neurochirurgiczną. Poczuł się lepiej, ale w 2019 roku nastąpił nawrót choroby. „Okazało się, że moje zdrowie nie było okej. [...] spotkałem ludzi w Szpitalu Bródnowskim, w szpitalu koło Zgierza i tam mi uratowali życie, uratowała mi życie moja żona i uratował mi życie profesor Ząbek. Okazało się, że mogę żyć, mogę z wami się spotykać”, mówił w show TTBZ. Jak ujawniono w dokumencie Neurochirurg, Paweł Królikowski prowadził, gdy nagle źle się poczuł. Towarzyszyła mu żona, Małgorzata Ostrowska-Królikowska, i to ona zauważyła, że dzieje się coś niedobrego. Aktor nie mógł się wysłowić. Poprosiła, aby zjechał na pobocze. „Wezwałam karetkę pogotowia. Przyjechali błyskawicznie. Powiedzieli, że zabierają Pawła na najbliższy oddział neurologiczny”, opowiedziała w programie. „Badania coraz bardziej szczegółowe wskazywały na to, że to forma nowotworu mózgu. Mam poczucie bólu, lęku, strachu, słabości”, mówi na nagraniu aktor. „Nie dość, że to jest ośrodek mowy, to jeszcze ten guz jest taki, jaki jest. Bardzo chętny do odnawiania się. Po ludzku mówiąc złośliwy”, zwraca się do profesora Mirosława Ząbka. W dokumencie, który można obejrzeć na portalu pokazano fragment operacji aktora. Przez cały czas był przytomny. „W czasie operacji będzie pan obudzony, żeby można było z panem rozmawiać. Wtedy z dużą dokładnością będziemy w stanie wyznaczyć, gdzie położony jest ośrodek mowy, żeby go nie uszkodzić w żaden sposób”, tłumaczył lekarz. Po zabiegu kontakt z aktorem był słaby, nie mógł policzyć do dziesięciu. Paweł Królikowski zmarł 27 lutego w jednym z warszawskich szpitali. Miał 58 lat.

operacja tętniaka mózgu film